БАБИШКЀР

БАБИШКЀР м. Разг. Пренебр. Бабушкера; бабишкера, бабушкерник. Тя не бе отронила блага дума и на свекърва си, баба Вела. Нито веднъж не бе ѝ казала "мамо", а все някак избикаляше: — старата, бабишкера, скубисвекървата. Кр. Григоров, Н, 164.

Други форми: бабишкѐл, бабушкѐр.

Списък на думите по буква