БАРДАЧЕ —Речник на българския език — алтернативна версия
БАРДА̀ЧЕ
БАРДА̀ЧЕ, мн. ‑та, ср. Диал. Умал. от бардак1 (в 1 и 2 знач.); стомничка, бардуче, барде. Влегуайки бабата во двор кай богатио,.. полека, полека му пошла зад него и зела бардачето со вода, що било зад богатио. Нар. прик., СбНУ ХIV, 106.