БЕКА̀Р м. Муз. 1. Знак, който се поставя пред нота, за да унищожи действието на предходен диез или бемол.
2.Като прил., неизм. Който е без бемол или диез, който не е понижен или повишен. До бекар. Си бекар.
— Фр. bécarre.