БЕЛЕДЍЯ

БЕЛЕДЍЯ, ед. неизм., мн. -ѝи, прил. Остар. и диал. Градски, граждански. Сум изкинал шест постели, / шест постели басмалии, / .. три душека беледии. Нар. пес., СбБрМ, 379.

— От араб. през тур. beledi.

Списък на думите по буква