БЕЛОЦВЀТ

БЕЛОЦВЀТ, -а, -о, мн. -и, прил. Нар.-поет. Белоцветен. Радко на двори седеше, / под слива под миризлива, / под дуля, под бялоцвета. Нар. пес., СбНУ ХХV, 122.

Списък на думите по буква