БЛАГОЗВУЧНО —Речник на българския език — алтернативна версия
БЛАГОЗВУ̀ЧНО
БЛАГОЗВУ̀ЧНО.Нареч. от благозвучен. Само най-добрите учени и публицисти пишат не само умно, точно, дълбоко, а — и просто, и хубаво, и благозвучно. Н. Лилиев, Съч. III, 304-305.