БОГОУГО̀ДНИК

БОГОУГО̀ДНИК, мн. -ци, м. Остар. Книж. 1. Човек, който живее според изискванията на християнската религия; праведник. Понеже Бог е наш отец, не трябва,.., да ся боим от него, както от един строг мучител, нито да мислим, че някой богоугодник трябва да го предумува да ни приима. КТЕМ, 89.

2. Рядко. Благодетел, благотворител. Богоугодник сред гората / чешма за спомен е сградил. П.П. Славейков, Събр. съч. II, 62.

Списък на думите по буква