БО̀ЖЕК

БО̀ЖЕК, мн. -ци, м. Остар. и диал. Просяк. Инак старецът приличаше на брадясал просяк. Дори в погледа му имаше нещо плахо и умолително, както гледат божеците пред църквата. А. Христофоров, А, 302, Ето един сляп просек, ама и той другояче облечен, не като нашите божеци. Т. Влайков, Пр I, 211. "За бога.. Милост.. Двайсет годин се влека / на четири..." — отчаен божекът ми рече. К. Христов, Крл, 28. Сам си Косера остана / и той си мисли, намисли / млад божек да се преправи: / йоблече дрехи просешки, / нарами кривак божешки, /.. / и блюдото си йостави / на бял ми камик мермера. Нар. Пес., СбНУ ХLVI, 120. Цар си царица будеше: / "Я стани, либе царице, / че божек тропа на порти, / та стани да го подариш!" Нар. пес., СбБрМ, 85.

— Друга (диал.) форма: бо̀жак.

Списък на думите по буква