БРА̀ТА̀НИЦА

БРА̀ТА̀НИЦА ж. Диал. Братова дъщеря; племенница. — Ами Мария? Нима тя остана да живее на село? Найден питаше по-малко за братаницата си, повече за своето спокойствие. Не му се щеше да свързват с името му тая непокорница, която избяга от дома на баща си. В. Геновска, СГ, 16-17.

Списък на думите по буква