БЪЗЛИВ —Речник на българския език — алтернативна версия
БЪЗЛЍВ
БЪЗЛЍВ,-а, -о, мн. -и, прил. Простонар. Пренебр. Страхлив, плашлив, пъзлив. Мен ли ще подплаши султанът с кьопавите си походи, с тая охранена, бъзлива сган? На мен ли ще попречи? В. Мутафчиева, ЛСВ I, 478.