ГЛЪ̀ТЪЧЕН

ГЛЪ̀ТЪЧЕН, ‑чна, ‑чно, мн. ‑чни, прил. Само в съчет.: Глътъчно дишане. Зоол. Дишане при някои по-нисши гръбначни животни (напр. жабите), при което глътката активно подпомага приемането на въздуха. При лаврите на опашатите земноводни скоро се прибавя и глътъчното дишане, а след метаморфозата дишат с бели дробове. Л. Христов, З, 22. Глътъчни зъби. Зоол. Зъбите на шарановите риби, които се намират в задната част на устната кухина, която преминава в глътка. От устата [на шарана] храната попада в глътката, където започва стриването ѝ от глътъчни зъби. Зоол. VII кл, 68.

Списък на думите по буква