ГРО̀БЕ

ГРО̀БЕ, ‑то, мн. няма, ср. Събир. Диал. Гробища. А до ден днешен в Дунево, посреди селото, стърчи струпана с камък и обрасла в бурени срутина.. бабите, когато се връщат на задушница от гробето, хвърлят по камък и викат "анатема". А. Страшимиров, А, 577. Оня ден наш Пеню.. напълнил една торба пръст от турското гробе, жена му искала да поизлепи малко къщата. Г. Караславов, Избр. съч. II, 186. Наляла жълта бъклица, / че на гробето йотишла. Нар. пес., СбНУ ХХV, 66.

Списък на думите по буква