ГРЪМОГЛА̀СНО

ГРЪМОГЛА̀СНО. Нареч. от гръмогласен; гръмко. Звънецът удари .. Публиката затихна.. — Тишина! — гръмогласно се провикна дядо Иван, макар че всички бяха притихнали. А. Каралийчев, С, 171. Дядо Либен се засмеял така гръмогласно, щото гълъбете, които седеле покойно на керемидите, се уплашиле и улетеле. Л. Каравелов, Съч. II, 86. Великолепна и благородна почва за борба се отвори на опозицията.. Тя поиска гръмогласно съединението. Ив. Вазов, Съч. ХХV, 234.

Списък на думите по буква