ДАЛА̀ЧЕ

ДАЛА̀ЧЕ, мн. ‑та, ср. 1. Умал. от далак1 (в 1 и 2 знач.).

2. Агнешки далак като закуска на скара. Тогава той поръчваше кебапчета и агнешки дреболии — сочни, позагорели на скарата момци, свити като мидени черупки далачета, бъбречета, крехки дробчета. П. Вежинов, ДБ, 53. — Боби, да вземем ли далаче? — казваше побелялата жена. — Не, бъбрече вземи! О. Василев, ЖБ, 137.

Списък на думите по буква