ДЕКАНЕ —Речник на българския език — алтернативна версия
ДЀКАНЕ
ДЀКАНЕ, мн. няма, ср. Диал. Отгл. същ. от декам и от декам се. Отсъде се разносяше конско тупане,.., глъч и ясен вик и декане — и след малко време казашкият табор се разтегна надалече, надалече по сичкото поле. Н. Бончев, ТБ (превод), 37-38.