ДОБРОРЪ̀К

ДОБРОРЪ̀К, ‑а, ‑о, мн. ‑и, прил. Остар. и диал. Който работи добре, комуто всичко лесно се удава.

— От Н. Геров, Речник на блъгарский язик, 1895.

Списък на думите по буква