ДОВО̀ДЯНЕ1 ср. Диал. Отгл. същ. от доводям1 и от доводям се.
ДОВО̀ДЯНЕ2 ср. Остар. и диал. Отгл. същ. от доводям2 и от доводям се; довождане, доваждане.
— От Ст. Младенов, Български тълковен речник..., 1951.