ДОСЪ̀РБВАМ, ‑аш, несв.; досъ̀рбам, ‑аш, св., прех. Сърбам, изсърбвам и това,
което е останало да се сърба, сърбам докрай; доизсърбвам. Хаджи Мореа досърба шумно кафето си и запита: — Ами даскалът ще приеме ли децата ви? Цв. Минков, МЗ, 92. досърбвам се, досърбам се страд.