ДЮКЯ̀НЕЦ

ДЮКЯ̀НЕЦ, мн. ‑нци, след числ. ‑неца, м. Остар. Умал. от дюкян; дюкянче.

— От Н. Геров, Речник на блъгарский язик, 1895. — Други (диал.) форми: дюгѐнец, дюкѐнец, дугя̀нец.

Списък на думите по буква