НАВА̀ДВАНЕ1 ср. Диал. Отгл. същ. от навадвам1 и от навадвам се; наваждане1.
— От Н. Геров, Речник на блъгарский язик, 1899.
НАВА̀ДВАНЕ2 ср. Диал. Отгл. същ. от навадвам2 и от навадвам се; наваждане2.
НАВА̀ДВАНЕ3 ср. Диал. Отгл. същ. от навадвам3 и от навадвам се; наваждане3.