НАМИЛЯ̀ВА МИ

НАМИЛЯ̀ВА МИ СЕ несв.;намилѝ ми се св., непрех. Диал. Става ми жал; умилявам се, нажалявам се. "Сесро Богдано, Богдано, / жа ти са, сесро, помолим, / току ни живи остави, / .. / Богдани са й смилило, / на клето сърце намили. Нар. пес., СбНУ ХLVI, 33. Мама Тодори думаше: / .. / разсипа, мами, къщата, / .. / И Тодори са нажали, / на клето сърце намили. Нар. пес., СбНУ ХLVI, 43. ● Нар.-поет. Мил <ми> се намилява. "Той тебе, Стано, не ще да земе, / на ще да земе, / на ще да земе сестра ти Яна, / .. / И Стани се е жал нажалило, / жал нажалило, мил намилило. Нар. пес., СбНУ ХLVI, 254.

Списък на думите по буква