НАПРА̀СЕН

НАПРА̀СЕН, -сна, -сно, мн. -сни, прил.1. Остар. Книж. Напразен. По честен или по безчестен начин, туй писмо е попаднало в ръцете на хората, които му дадоха гласност. Напрасен труд. С, 1804, бр. 1486, 4. Колкото ходих и търсих по дюкените в Болград да купя някой лист, та да дам на мойто момче да ми прочете .., но сичките усилия бяха напрасни. ЦВ, 1859, бр. 440, 3.

2. Остар. и диал. Обикн. за смърт — внезапен, неочакван, скоропостижен. Като се присъединяваме към прискърбието, което неочаквано Ви сполетя с напрасната смърт на покойния Ви съпруг,.., умоляваме Ви,.., да поденесете пред смъртните останки покойнику от наша страна последно целувание. Пряп., 1903, бр. 80, 3. От нищо болест, напрасна смърт. П. Р. Славейков, БП II, 29. Пази Боже, от туна беда и напрасна смърт. Н. Геров, РБЯ III, 202.

— От рус. напрасный.

Списък на думите по буква