НАРЕЧНИЦА —Речник на българския език — алтернативна версия
НАРЀЧНИЦА ж. Диал. Орисница; реченица. Ния помълча малко и рече: — Аз искам да бъде добър човек, чист и хубав. — Е, е — обади се от другата страна на леглото Султана. — Какво сте почнали като наречници! Силен да бъде, хубав... Д. Талев, ПК, 800. В полунощ, време тайно, / над люлка на рожба драга, / спре се наречница блага. П. П. Славейков, ЕП 1907, 115. Леле
чедо, сладко чедо, / да що ти било речено, / трекя вечер написано, / от пустите наречници, / на пат, синко, да загинеш. Нар. пес., СбНУ III, 72.
— Друга (диал.) форма: наръ̀чница.