НАРУША̀ВАНЕ, мн. -ия, ср. Отгл. същ. от нарушавам и от нарушавам се; нарушение. Поради актовете, които съставяше за нарушаване наредбите по чистотата .., мнозина раховчани бяха го намразили дълбоко. А. Гуляшки, ДМС, 49. Нарушаване на примирие. Нарушаване на устава.