НАСТАНИТЕЛ —Речник на българския език — алтернативна версия
НАСТАНЍТЕЛ
НАСТАНЍТЕЛ, -ят, -я, мн. -и, м. Рядко. Лице, което настанява, обикн. група, военна част и под. Той забеляза, че насреща им идва един негов подофицер, когото беше отредил за настанител, и намали хода на коня. Ем. Станев, ИК III и IV, 499.