НАХУ̀ЛВАНЕ1 ср. Отгл. същ. от нахулвам1 и от нахулвам се; наругаване1.
— От Речник на съвременния български книжовен език, 1957.
НАХУ̀ЛВАНЕ2 ср. Диал. Отгл. същ. от нахулвам2 и от нахулвам се; надяване, нахлузване, нахуляне2.