НЕОПРА̀Н

НЕОПРА̀Н, -а, -о, мн. -и, прил. 1. Който не е опран, изпран; неизпран, непран. Боледуването на Метко, мръсната стая и неопраните дрехи, в които лежеше той, ме накараха с още по-много строгост да искам чистота от учениците. Л. Александрова, ИЕЩ, 190. "Девет годин, Цоне моме, гурбет ода, / девет годин, ягне душо, риза носа, / риза носа, Цоне моме, неопрана, / уземи я, Цоне моме, опери я." Нар. пес., СбВСтТ, 578. Неопрано бельо.

2. Обикн. като сказ. опред. На който дрехите не са опрани; неизпран, непран. Трябва да се прибере момчето. Стига е ходило неопрано, незакърпено, непригледано. П. Росен, ВПШ, 158. Кой знае къде скита гладен и неопран по чуждите села. Горкото момче! А. Каралийчев, СР, 96. Кирливо и неопрано, / рошаво като чумата, / тенинко кото пръчица — / не ща та, либе, иди си! Нар. пес., СбНУ ХLVI, 115.

Списък на думите по буква