НОЖА̀К

НОЖА̀К, мн. -ци, след числ. -ка, м. Диал. Брадва, секира; балтия, топор. Та ютиде [лудо младо] на момини, / на момини равни двори, / та извади голям ножак, / хем почука, хем порука: / — Стани, момно льо, йотвори ми. Нар. пес., СбНУ ХХХIХ, 180.

Списък на думите по буква