ОБЛАДА̀НИЕ

ОБЛАДА̀НИЕ ср. Остар. 1. Обладаване, завземане, завладяване. Преданието разказва следоющето: картагеняните и киренците вели помежду си дълговременни войни за обладанието на една песечива равнина, която мие залива на Сирта. Н. Михайловски, РВИ (превод), 46-47. Тая загуба [на Сицилия] наистина, наскоро си наваксали с обладание богата Испания чрез Картагенский войвода Хамилкара. ВИ, 16-17. В това отлично състояние, което получил новий той монастир от хрелевото обновление, намерувал се и до самото свое конечно разорение и запустение, което се случило по обладанието на тая земля от иноплеменните завоеватели, около 1395 или 1396 лето. Неофит Рилски, ОМР, 30.

2. Притежаване, обладаване. Обладанието на Македония е преобладанието на полуострова. Ив. Вазов, Съч. ХVI, 169. "Понятията на диваците, говорат англосаксонците, за собствеността и за правото са така също твърде темни. Обладанието на един предмет съставлява за тях цяло право, ако това обладание да би било добиено даже и насилствено." Знан., 1875, бр. 22-23, 343. Когато народите добиват свободата си тряба да приемат кръщение с огън и кръв и чак тогава да достигнат до обладанието на безценната свобода. НБ, 1877, бр. 72, 278.

3. Самообладание. Тия закачки радваха Бояна и правеха Бистра да губи сѐ повече обладание: тя се заруменяваше. Ас. Златаров, Избр. съч. III, 301. Когато видимо нямаше сили да стои прав, Станчев показа непознато за обикновените хора обладание и победи с туш в последната секунда и шведа Либланд. Б. Болгар, ПД, 160.

Списък на думите по буква