ПЍКАНЕ

ПЍКАНЕ1, мн. ‑ия, ср. Диал. Отгл. същ. от пикам1; пика̀не, пикаене.

ПЍКАНЕ

ПЍКАНЕ2, мн. ‑ия, ср. Диал. Отгл. същ. от пикам2 и от пикам се; вкарване, втикване, пъхане.

ПЍКАНЕ

ПЍКАНЕ3, мн. ‑ия, ср. Диал. Отгл. същ. от пикам3.

— От Н. Геров, Речник на блъгарский язик, 1901.

ПИКА̀НЕ

ПИКА̀НЕ ср. Разг. Отгл. същ. от пикая; пикаене.

Списък на думите по буква