ПИТАЧКА —Речник на българския език — алтернативна версия
ПИТА̀ЧКА ж. Диал. 1. Жена, която обича много да пита, да разпитва (Н. Геров, РБЯ IV).
2. Жена питач (във 2 знач.); просякиня, божакиня. Киниса тая вещица от село на село и се научи кай живуат. Се стори ко питачка и отиде во кукята нивна. Нар. прик., СбНУ ХIХ, 90. Бабата се преоблече во най-дърплаи алища, зеде една торба и едно стабче и така ко питачка отиде един ден, коа юнакот отиде на лов. Нар. прик., СбНУ ХIХ, 18.