ПОДГОЛЕМЀН

ПОДГОЛЕМЀН, ‑а, ‑о, мн. ‑и. Прич. мин. св. страд. от подголемя̀ се като прил. Остар. Възгордян, самоуверен, самонадеян. Разиграло ся морето пред реката и заревало:..." Аз стигам до дън-земя, страшно буча по скалите и ся издигам до облаците." — Реката отговорила: "Аз пък не само буча, но и поя земята и плъня като тебе подголемени морета". Д. Манчев, БЕ I, 124.

Списък на думите по буква