ПОДПЪ̀ЛНО

ПОДПЪ̀ЛНО нареч. Остар. В пълна степен; напълно, изцяло. Неизчерпаемото родолюбие на великия руский народ не ще сложе оръжието дотогава, докато са не заключи мир, който да задоволява подпълно. НБ, 1876, бр. 1, 153. На тие картини е изображено сичко подпълно. Така, напри‑

мер, ние видиме и съдиете, които сядат на своите столици. СбС, 1875, кн. 1, 24. Марийка, която е била сестрино момиче на старата жена, била гиздава, весела и разговорна, тя представляла подпълно разцъфтяла или подпълно съзряла женска красота. Л. Каравелов, Съч. V, 30. Това заведение е подпълно самостоятелно или частно и не получава субсидии (помощ) от господарството. Знан., 1875, бр. 1, 9. Преподавателницата подпълно владееше своя предмет и имаше голямо изкуство да го преподава. Знан., 1875, бр. 20-21, 320.

Списък на думите по буква