БА̀БЕРКА

БА̀БЕРКА ж. Обикн. мн. Диал. 1. Недорасъл царевичен кочан с редки зърна; па‑

берка, бабер. Леля седеше на завет зад портата в широкия калдъръмен двор и белеше мамули, дребни като баберки. Н. Тихолов, ДКД, 51. На жаравата често пращяха баберки, в котлето къкреха отбрани зелени мамули. Ил. Волен, БХ, 127.

2. Недозрял дребен, некачествен, изостанал след редовната беритба плод; паберка, бабер. Джупунк?та, неидвала на колибата цяла година, си намери сто работи: трябвало да вароса стаите, да дообере баберките, имало неодообрани лози. Ем. Станев, ИК II, 89.

Списък на думите по буква