БАРУ̀ТЕН

БАРУ̀ТЕН, ‑тна, ‑тно, мн. ‑тни, прил. 1. Който е от или на барут. Стреляше с къси редове по окопчетата на войниците и усещаще отдавна забравената миризма на изгорелите барутни газове в картечната кутия. Ем. Станев, ИК III и IV, 462. Куршумите свиряха над селото, , . ; тънка мъглица от барутния дим са образуваше над селото. З. Стоянов, ЗБВ II, 25. Дълбаеха [войниците] с длета якия гранит и от време на време скалите разтърсваха барутни взривове. Г. Райчев, Избр. съч. II, 39.

2. Който е предназначен за съхраняване на барут. Петко поздрави войниците, после поиска да го заведат в барутните погреби, а оттам отиде при крепостните батареи. Ст. Сивриев, ПВ, 104. Барутен склад.

3. Прен. За характер, нрав избухлив. Но Иван Мравов нямаше острия, барутен характер на сержанта Антонов, мека и сантиментална беше душата му. Й. Радичков, ВН, 111. Стига си лял сълзи, Йордане, ами обясни на щаба как изтървахме Кирил‑

ка улучи да прояви барутния си нрав Тодор Камаринов. Д. Вълев, З, 158.

Барутен погреб. Книж. Нещо, което може всеки момент да предизвика беда, катастрофа (обикн. бунт, въстание, война и под.).

Списък на думите по буква