БА̀ЧОВ

БА̀ЧОВ, -а, -о, мн. -и, прил. Разг. 1. Който е на бачо, който се отнася до бачо или е свързан с бачо. — Я хапни, хапни, дра‑

гинко, / я хапни да си поедем / от мойте гозби хубави, / по бачова ти заръка. Ц. Церковски, Съч. II, 197. "Ваша съм, ваша, драгинко!" "Наша си, буле, наша си, / ала си, буле, бачова!" Нар. пес., СбНУ ХХХVIII, 62.

2.Като същ. Обикн. членувано бачов(ия) м., бачовата ж., бачовото ср., бачовите мн. Галено обръщение на по-голям брат към по-малък брат или сестра, или на по-възрастен мъж към дете, към по-млад мъж, по-млада жена. — Я, Марине, стани ти, разкажи ни, да чуем всички, кой и как освободи България от византийско робство. Хайде бачовото! И. Волен, РК, 47. бачови мн. Домът и семейството на бачо. Утре ще ходим у бачови на гости.

Списък на думите по буква