БЕЗУМЀСТЕН

БЕЗУМЀСТЕН, -тна, -тно, мн. -тни, прил. Остар. Книж. Неуместен. Нека ни бъде позволено само да са обърнем към изтеклата година и да са попитаме как я преминахме. Това не е безуместна работа. Ч, 1875, бр. 1, 5. Трябва всякога да правя каквото е прилично и да страня от това, което е безуместно и това ся казва длъжност. Пч, 1871, кн. 2, 29.

Списък на думите по буква