БЕЛЀЖНИЧЕ

БЕЛЀЖНИЧЕ, мн. -та, ср. Умал. от бележник (в 1 знач.); малък бележник. Увлечени в шеги, пионерите заобиколиха камиона и продължиха. Само Дянко, който бе изостанал, се спря, извади от джоба си малко бележниче, подложи коляно, записа нещо и хукна да догони останалите. П. Проданов, С, 13.

Списък на думите по буква