БЛАГОНРА̀ВНО

БЛАГОНРА̀ВНО. Остар. Книж. Нареч. от благонравен. Децата ѝ бяха чисто облечени, мъдро и благонравно възпитани, празна дума не излязваше от устата им. Ступ., 1875, бр. 5, 39.

Списък на думите по буква