БОЕСПОСО̀БЕН

БОЕСПОСО̀БЕН, -бна, -бно, мн. -бни, прил. Книж. 1. Който е готов, подготвен да води военни действия. Правото, което плебеите си извоювали, да участвуват в разпределението на завзетата земя направило римската войска много боеспособна. Ист V кл, 1980, 195. Бригадата увеличи своя състав на 300 души и стана напълно боеспособна единица, поради което .. я прехвърлихме за действия в Македония. Сл. Трънски, Н, 711. Те споделяха с нас опита и знанията си по военното дело, което ни правеше по-боеспособни и полезни в борбата против врага. Ж. Колев и др, ЧБП, 6-7.

2. Разш. Който е готов за активна обществена борба. Боеспособна организация.

Списък на думите по буква