ВЍГЛА

ВЍГЛА ж. Диал. Далекогледна тръба. Та си узе златна вигла, / та разгледа горе, долу, / по пътища, по друмища. Нар. пес., Ал. Дювернуа, СБЯ I, 226.

— От гр. βίγλα 'караулна будка, пост, наблюдателница'.

Списък на думите по буква