ДЕНГУ̀БИЦА

ДЕНГУ̀БИЦА ж. Остар. и диал. Денгуба, денгубене. Купи чичо Богдан турската нива .. За гербови марки, за документ, по ходене в града, по черпия за "хаирлия" и "честито", от денгубици той направи и други борчове. Хр. Максимов, СбЗР, 22. // Нещо, с което човек си губи времето. "Тамборице", моя денгубице, / еве става девет годин време, / откакво съм царю дервенджийка." Нар. пес., СбНУ ХLIV, 193.

Списък на думите по буква