ДЖАФ

ДЖАФ междум. Обикн. удвоено или утроено джаф — джаф, джаф — джаф — джаф. За наподобяване откъслечен лай на куче. Всичко вътре се беше смълчало, когато се чуха две гласчета: — Сторете място и на нас! .. — Джаф, джаф, кой се кара за място! — обади се Шаро. Л. Галина, Л, 102. — Лош татко, черен татко, лош татко, черен татко! — завика Любчо с кадифената маймуна в ръце. — Джаф! джаф! джаф! — отмъщаваше си и Розка наедно с тях. Д. Калфов, Избр. разк., 351.

Списък на думите по буква