ДИЛБЀР

ДИЛБЀР неизм. прил. Нар.-поет. Хубав, пленителен. Как ще Драганка да гледам / в Райкови рамни дворове? / По двор ко ходи, виждам го, / вкъщи ко влезе, чувам го, / .., / жив ли да бъда, мале ма, / да гледам дилбер Драганка? Нар. пес., СбВСт, 759. Стано Стевано, дилбер коконо! / Одила ли си, моме, гледала ли си, / одила ли си скоро на пазар. Нар. пес., СбНУ ХLIII, 536. Леле Яно, дилбер Яно. / Ще дойда, либе, ще дойда, / на ваша дилбер седянка. Нар. пес., Л. Андрейчин и др., БТР, 161.

— От перс. през тур. dilber.

Списък на думите по буква