ДОБЕЛВАМ —Речник на българския език — алтернативна версия
ДОБЀЛВАМ2, ‑аш, несв.;добѐля, ‑иш, мин. св. ‑их, св., прех. Беля2, обелвам и това, което е останало да се бели, обелвам всичко докрай; доизбелвам2. Свиден отряза кочана и взе да го бели; когато го добелваше, изпусна и него, изпусна и ножа и стисна пръст, .. На кочана се червенееше кръв. И. Волен, БХ, 145. След като добелиш картофите, нарежи малко лук. добелвам се, добеля се страд.