ДОБРОЧИНЕН —Речник на българския език — алтернативна версия
ДОБРОЧЍНЕН
ДОБРОЧЍНЕН, ‑нна, ‑нно, мн. ‑нни, прил. Остар. Книж. Добротворен, добродеен. Знаеш, сестро, майка ми; знаеш колко е доброчинна; живее повече за другите, отколкото за себе си. Ч, 1871, бр. 20, 623.