ДОИЛНИЦА —Речник на българския език — алтернативна версия
ДОЍЛНИЦА1 ж. Остар. и диал. 1. Дойка1, кърмачка; доилка2, доилица, доителка. От времето, когато доилницата напусне детето, до времето, когато това дете се предаде на ръцете на учителя на основното учение, минуват 4 или 5 години. Ч, 1874, бр. 2, 19.
2. Животно, обикн. овца, крава или биволица, което се дои; доилка2, дойница1. За малкото бейче занесоха една паница попара с преснак от биволско мляко, което бяха сварили по-рано от ведриците, които бяха надоили циганите от бейските доилници биволици. Ц. Гинчев, ГК, 252. Доилниците крави трябва да се хранят и гледат, за да дават по-много мляко. Ступ., 1875, бр. 4, 30.