ДОЛА̀ГАНЕ

ДОЛА̀ГАНЕ1, мн. ‑ия, ср. Книж. Отгл. същ. от долагам1 и от долагам се. Актът за смъртта на коня бе по-рано приготвен и се пазеше в папката на ротния писар. Оставаше само да се подпише, след моето отиване и долагане за това. Д. Калфов, ПЮН, 38. Кой знае каква каша щеше да се получи, ако Буков усетеше скритите намерения на командира си. Може би той нямаше да доложи във флота, защото долагането не беше по природата му, но... неприятно... Д. Добревски, БКН, 44.

ДОЛА̀ГАНЕ

ДОЛА̀ГАНЕ2, мн. ‑ия, ср. Диал. Отгл. същ. от долагам2 и от долагам се.

— От Н. Геров, Речник на блъгарский язик, 1895.

Списък на думите по буква