ДОТА̀МО нареч. Дотам (в 1 и 2 знач.); дотаме. Како що секи чоек имат и ум и късмет, така и момчето имало. Арно, ама и двата беа го изостаиле, тики си било така како избудалено, ото ако имаше еден от двата,.. па не ке беше дотамо. Нар. прик., СбНУ Х, 133.