ДРАГЍНЧО

ДРАГЍНЧО, ‑то, мн. ‑вци, м. Диал. Обикн. в обръщение. Драгинко. Подир тича милна буля, / подир тича, виком вика: / "Стой, почакай, драгинчо льо!" Нар. пес., СбГЯ, 215. Пасъл е Станьо шилета / край село в нови гробища / .., / с меден ми кавал засвири, / .. / Ка го ѝ зачула снаа му, / снаа му из гроб продума — / и тя си Станю думаше: / "Драгинчо Станьо, драгинчо, / .., / кога та питам, кажи ми, / ожени ли се байно ти?" Нар. пес., СбНУ ХLVI, 69.

Списък на думите по буква